19 września, w rocznicę podpisania Konwencji o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk, obchodzimy Dzień Dzikiej Fauny, Flory i Naturalnych Siedlisk. Celem tego święta jest zwrócenie uwagi na pilną potrzebę ochrony dzikiej przyrody i naturalnych siedlisk.
Dzień Dzikiej Fauny, Flory i Naturalnych Siedlisk to ważne święto. W naszych czasach, przyroda często wypierana jest przez człowieka i jego narastające cywilizacyjne potrzeby. Rozrastające się miasta, drogi, przemysł, osiedla domków na przedmieściach, przekształcanie terenów rolniczych, regulowanie rzek, osuszanie obszarów podmokłych, masowa turystyka - wszystko to sprawia, że kurczą się lub zanikają naturalne siedliska, a wraz z nimi zamieszkujące je gatunki roślin i zwierząt.
Obserwowany spadek liczebności wielu gatunków dzikiej fauny i flory i realna groźba ich wyginięcia spowodowały że w latach 70-tych ubiegłego wieku Rada Europy rozpoczęła negocjacje, które zakończyły się stworzeniem międzynarodowej umowy - Konwencji o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk. Konwencja ta, zwana potocznie Konwencją Berneńską, została podpisana 19 września 1979 r. w Bernie. Państwa, które są stronami Konwencji są zobowiązane do realizowania działań mających na celu ochronę zagrożonych i ginących gatunków oraz ich siedlisk, prowadzenia działań edukacyjnych i rozpowszechniania informacji dotyczących ochrony dzikiej fauny i flory oraz podjęcia międzynarodowej współpracy mającej na celu ochronę gatunków transgranicznych.
Na terenie Unii Europejskiej gatunki oraz siedliska chronione są w ramach wciąż rozwijającej się sieci obszarów Natura 2000. Celem funkcjonowania Europejskiej Sieci Ekologicznej Natura 2000 jest zachowanie określonych typów siedlisk przyrodniczych oraz gatunków, które uważa się za cenne i zagrożone w skali całej Europy oraz ochrona różnorodności biologicznej.
Obecnie w Polsce obszarów Natura 2000 jest 999, w tym: 864 siedliskowe, 145 ptasich - w tym 10 wspólnych obszarów o podwójnym statusie – łącznie prawie 70 tys. km2.
Pamiętajmy że, ochrona pojedynczego zagrożonego gatunku to za mało, na problem należy spojrzeć szerzej i zadbać o siedlisko gatunku, czynniki je kształtujące, a także powiązania z innymi gatunkami.
Chrońmy przyrodę.
Opr. D.WB
Zdj. DB
