Jan Ślusarczyk urodził się 20 listopada 1903 roku w Bąkowej Górze - tu i w pobliskich Masłowicach pobierał nauki w szkole powszechnej. W latach 1919 -1921 pracował jako kancelista w Urzędzie Gminy w Strzelcach. Po zdaniu matury i odbyciu służby wojskowej wstąpił do Miejskiej Szkoły Sztuk Zdobniczych i Malarstwa w Warszawie. Następnie studjuje rzeźbę w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (1933-1939). W czasie okupacji przebywa często w rodzinnej Bąkowej Górze - gdzie w 1942 roku rzeźbi figury świętych Piotra i Pawła - które znajdują się do dziś w niszach frontowych elewacji kościoła (załaczone zdjęcia).
Najwiekszy rozwój pod względem realizacji rzeźbiarskich dla Ślusarczyka następuje po zakończeniu II wojny światowej, w tym też okresie zostaje pracownikiem ASP w Warszawie dochodząc do stopnia profesora tejże uczelni. Oprócz monumentalnych realizacji rzeźbiarskich zaangażowanych politycznie i ideowo, tworzy również wspaniałe popiersia - np. portrety wodzów Indian w Kanadzie, czy rzeźbę/płaskorzeźbę dekoracyjną - gmachy ministerstw w Warszawie. W latach 60. XX w.wykonuje prace rekonstrukcyjno-konserwatorskie w starożytnym Deir elBahari w Egipcie. Jan Ślusarczyk umiera 31 sierpnia 1980 roku w Warszawie, pochowany jest w grobie rodzinnym żony w Zakopanem. (PW)
