Rozpylak topolowy Dinoptera collaris – nowy gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych (Cerambycidae) w Puszczy Pilickiej.
Na terenie Spalskiego Parku Krajobrazowego rodzina kózkowatych rozpozna jest dość dobrze i wykazanych z tego terenu jest 76 gatunków tych chrząszczy. Badania nad tą rodziną chrząszczy trwają nadal i należy się spodziewać kolejnych gatunków.
Z żalem zawiadamiamy, iż odszedł nagle nasz kolega Stefan Sobczak (12 IX 1951 - 14 XII 2020) łódzki entomolog - lepidepterolog.
Niedługo nadchodzą Święta Bożego Narodzenia. Większość z nas (nie tylko dzieci) nie wyobraża sobie tych świąt bez choinki. Choinka musi być – no bo gdzie Święty Mikołaj położy prezenty? Co roku wiele osób ma jednak dylemat czy wybrać choinkę żywą czy sztuczną. Co roku w okresie przedświątecznym wszystkie sklepy i targowiska są dosłownie „zalewane” ogromną ilością drzewek w różnej postaci. Choinki zarówno żywe jak i sztuczne mają swoje wady i zalety, więc czym się kierować przy wyborze choinki?
Kłokoczka południowa (Staphylea pinnata) jest to krzew dorastający od 2 do 5 m wysokości (rzadko osiąga 9 m). Kora kłokoczki ma barwę oliwkowo - szarą z charakterystycznymi białawymi bruzdami. Liście nieparzysto pierzasto złożone podobne są do liści bzu lub jesionu. Kłokoczka kwitnie od maja do czerwca, a jej białe i groniaste kwiaty tworzą kwiatostan dochodzący do 12 cm długości. Pojedynczy kwiat przypomina kwiat konwalii majowej, czasem z czerwonym naciekiem. Owoce kłokoczki mają formę kulistych, pęcherzykowatych torebek, w których znajduje się od jednego do czterech nasion o barwie jasno brunatnej, lśniące, twarde z białawym zagłębieniem.
Czytaj więcej...Kłokoczka południowa - piękny, magiczny i bliski nam krzew.
W ramach konkursu grantowego „Jesteśmy Blisko”, którego organizatorem jest Fundacja Banku Pekao S.A. im. Mariana Kantona, zrealizowaliśmy wspólnie z wolontariuszami Banku Pekao S.A. projekt pt. „Skrzydlaci przyjaciele – czyli ptasia edukacja dla najmłodszych”.
Projekt zakładał doposażenie Oddziału Terenowego Bolimowskiego Parku Krajobrazowego w pomoce edukacyjne dla dzieci i młodzieży oraz organizację zajęć edukacyjnych z wykorzystaniem zakupionych przez Fundację materiałów.
Czytaj więcej...Projekt zrealizowany z wolontariuszami Fundacji Banku Pekao S.A.
Pogoda za oknem jest jeszcze mało zimowa i w takich warunkach dokarmianie ptaków nie jest koniecznością, jednak pierwszy śnieg i siarczysty mróz to sygnał, że czas wywiesić karmniki. Dokarmianie ptaków to duża odpowiedzialność, dlatego warto wiedzieć jak mądrze je dokarmiać, żeby im nie zaszkodzić.
Jeśli dokarmianie jest źle zorganizowane może ptakom wyrządzić więcej szkód niż chłód czy głód. Przypominamy o czym należy pamiętać decydując się na dostarczanie ptakom dodatkowego pożywienia zimą.
WÓLKA ŁASIECKA – wieś niezwykła. W czasach rzymskich jedno z ważniejszych miejsc osiedleńczych z okresu kultury przeworskiej (epoka żelaza III w. p.n.e. do V w. n.e.) na terenie dzisiejszej Polski. Zajmowało ok. 6 ha. Otoczone bagnami i puszczą, leżało na uczęszczanym szlaku prowadzącym ku Wiśle. Badania w latach 1947 -1960 wykazały, iż istniała tam osada, a w niej 5 domostw na podwyższeniach, w tym jedno z brukowaną podłogą, i 10 domostw słupowych, a wśród nich – ewenement: wielka trzynawowa hala o wymiarach 16,20 m x 8,50 m, wsparta na 48 słupach. Jej przeznaczenie pozostaje nieznane; literatura określa ten budynek jako: „tajemniczy”, „wzniesiony dla celów specjalnych”, służący zapewne „zgromadzeniom o charakterze socjalnym lub kulturalnym”.
Źródła:
1.Internet – Witold Bender, „Badania terenowe w Wólce Łasieckiej, pow. Łowicz,w 1961 roku”, Zakład Archeologii Polski IHKM PAN w Warszawie.
2.Internet – Witold Bender, „UN VILLAGE APPARTENANT A LA CIVILISATION DE PRZEWORSK EN POLOGNE CENTRALE (WÓLKA ŁASIECKA, DISTRICT DE ŁOWICZ), Archeologia Polona IV, 1962, Ossolineum.
Bardzo miło jest nam poinformować, że już wkrótce 3 naszych pracowników otrzyma od Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego świadectwa kwalifikacji uprawniające do wykonywania lotów bezzałogowymi statkami powietrznymi (BSP) w zasięgu wzroku operatora (VLOS).
Althana, Jerozolimka, Grefsztynek inflandzki, Ananas Breżenicki, Melarosa, Konstantinopeler… - to nie egzotyczne nazwy znad Morza Śródziemnego, to nasze, swojskie jabłonki, śliwy i grusze – niegdyś wypełniające nasze sady, dziś już cokolwiek zapomniane… Przywracamy je naszej pamięci, naszym zmysłom i podniebieniu, naszemu zdrowiu, naszemu krajobrazowi, w którym coraz śmielej poczynają sobie tuje i srebrne świerki… Przywracamy wreszcie owadom (zwłaszcza pszczołom i trzmielom), ptakom i drobnym ssakom, rozmaitym myszkom, popielicom, wiewiórkom, orzesznicom, koszatkom, a nawet kunom czy jeżom ! Te ostatnie, choć wprawdzie w bajkach noszą jabłka na grzbiecie, żywią się bezkręgowcami, ale w przeczuciu długiej i mroźnej zimy potrafią dobrać się do pożywnych pestek ukrytych we wnętrzu owoców.
W ramach współpracy z Regionalną Dyrekcją Lasów Państwowych w Łodzi, Nadleśnictwem Smardzewice oraz Regionalną Dyrekcją Ochrony Środowiska w Łodzi przeprowadziliśmy czwart etap ochrony stanowiska bardzo rzadkiego na terenie województwa łódzkiego czarcikęsika Kluka oraz śródleśnego torfowiska i łąki, na którym on występuje.
Czytaj więcej...Ochrona czarcikęsika Kluka w Spalskiem PK – etap IV
