Tradycja ochrony przyrody w Polsce sięga X wieku, kiedy pojawiały się pierwsze dekrety dotyczące chronienia niektórych gatunków zwierząt i roślin, przez następne stulecia rozumienie przyrody i podejście do jej ochrony ewoluowało. Za czasów Kazimierza Wielkiego zaczęto chronić nadmiernie wyniszczane lasy, natomiast Zygmunt III stanął w obronie zagrożonych wyginięciem turów.
Władysław Jagiełło wprowadził zarządzenia ograniczające polowania oraz zwrócił uwagę na ochronę starych, dorodnych dębów i cisów. Ponadto, za czasów Zygmunta Starego w niektórych siedliskach objęto ochroną sokoła i łabędzia oraz poszerzono zakres ochrony bobra.
Pomimo tych wysiłków nie udało się uratować niektórych gatunków jak tury, tarpany czy żubry. Jednak nawet w okresie rozbiorów Polski byli ludzie broniący ojczystej przyrody, jak Stanisław Staszic, który pierwszy dostrzegł konieczność ochrony Tatr. W roku 1868 we Lwowie Sejm Krajowy uchwalił ustawę „względem zakazu łapania, wytępiania i sprzedawania zwierząt alpejskich właściwych Tatrom: świstaka i dzikich kóz”. Po zakończeniu I wojny światowej, już 17 grudnia 1919 roku, w Warszawie grono przyrodników i krajoznawców wystąpiło z wnioskiem, następnie ówczesny Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Ksawery Prauss powołał Tymczasową Państwową Komisję Ochrony Przyrody – ciało doradcze Ministra. Następnie w 1920 r. powołano Państwową Radę Ochrony Przyrody, na której czele stanął wybitny polski przyrodnik, wspaniały znawca Tatr, prof. Władysław Szafer. On też w 1923 r. powziął zamiar utworzenia w Polsce Ligi Ochrony Przyrody, zainspirowany działającą prężnie od 1909 r. Szwajcarską Ligą Ochrony Przyrody. W 1926 r. na 31 posiedzeniu PROP prof. Szafer przedstawił konkretny projekt organizacji Ligi oraz teksty odezwy i deklaracji.
Liga miała być związkiem, bądź zrzeszeniem towarzystw rozsianych po całym kraju, zajmujących się ochroną przyrody lub pragnących wspierać tę akcję. Podczas VIII zjazdu PROP, 9 stycznia 1927 r. powzięto decyzję w sprawie utworzenia Ligi i wybrano Komitet Organizacyjny, który miał dalej poprowadzić sprawę. W skład komitetu weszli: prof. dr Jan Gwalbert Pawlikowski, prof. dr Bolesław Hryniewiecki, prof. dr Mieczysław Limanowski oraz prof. dr Władysław Szafer i prof. dr Walery Goetel. Przewodniczącym komitetu został Aleksander Janowski. W listopadzie 1927 r. Janowski złożył
w Komisariacie Rządu w Warszawie statut Ligi do legalizacji.
Tyle historii a dziś LOP współpracuje też z licznymi krajowymi i międzynarodowymi organizacjami ekologicznymi, jak Międzynarodowa Koalicja „Wolontariusze Przyrody” (CVA), Europa Nostra oraz Światowe Towarzystwo Ochrony Zwierząt (WSPA).
Jest m.in. członkiem założycielem Światowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN). LOP prowadzi również Europejskie Centrum Ekologiczne, które jest inicjatorem i realizatorem Europejskiej Zielonej Karty (European Green Card), która spotkała się ze znaczącym zainteresowaniem instytucji krajowych
i międzynarodowych. W maju 1996 roku Fundacja Henry'ego Forda uhonorowała Projekt EZK pierwszym miejscem w konkursie Europejskiej Ochrony Przyrody, a w czerwcu 1996 roku Ministerstwo Środowiska przyznało nagrodę za projekt „Zielona Karta" w kategorii krajowych kampanii edukacyjno--popularyzatorskich. LOP prowadzi szeroką i znaczącą działalność wydawniczą, znaną z wielu ciekawych publikacji książkowych, plansz tematycznych, plakatów, kalendarzy, zakładek, a szczególnie miesięcznika „Przyroda Polska” z wkładką „Biuletyn EKO-edukacyjny”. Liga Ochrony Przyrody za swoje zasługi odznaczona została krzyżem „Polonia Restituta”.
Liga Ochrony Przyrody (LOP) to organizacja ekologiczna powstała w Polsce w 1927 roku. Głównym założeniem jej twórców była chęć uwrażliwiania człowieka, a szczególnie młodzieży na bogactwo i piękno przyrody, budzenia jej umiłowania, szerzenie zrozumienia istoty, znaczenia i celów ochrony przyrody stanowiącej część ochrony środowiska.
Liga jako organizacja ogólnokrajowa została założona z inicjatywy Państwowej Rady Ochrony Przyrody. Zjazd organizacyjny odbył się 9 stycznia 1928. Pierwszym prezesem wybrano prof. Józefa Mroziewicza. Na pamiątkę tego wydarzeniu, co roku 9 stycznia, obchodzony jest Dzień Ligi Ochrony Przyrody. Godłem stowarzyszenia jest stylizowany żubr z nazwą organizacji.
Liga Ochrony Przyrody zabiega o zapewnienie bezpieczeństwa ekologicznego współczesnemu i przyszłym pokoleniom. Działa przez organizowanie seminariów, warsztatów, konferencji, obozów, koloni, wycieczek przyrodniczych, konkursów, wystaw i olimpiad. Podejmuje również działania o charakterze interwencyjnym.
Liga Ochrony Przyrody współdziała z organami administracji rządowej i samorządowej na rzecz środowiska przyrodniczego i jego ochrony. Współpracuje z organizacjami ochrony przyrody w kraju i za granicą.
Opr.DWB
Źródło: Liga Ochrony Przyrody
